ေျပာရ ရင္ေတာ့ ကိုယ့္ေပါင္ ကိုယ္ လွန္ေထာင္း တာပဲ။ ဒီလိုမွ မဟုတ္ဘဲ ေနရင္း ထိုင္ရင္း ရန္သူ ေမြးတာလုိ႔ ဆုိခ်င္လည္း ဆုိဗ်။ အခု တစ္ေလာ စာေပ အေၾကာင္း ေရးတဲ့ ေဆာင္းပါး ေတြမွာ အလြဲ အနည္းငယ္ ပါေနတာ သတိထား မိတယ္။
ေဆာင္းပါးေရးတဲ့ စာ ေရးသူတခ်ိဳ႕က ဘစီရဲ႕ အသိေတြ ျဖစ္ေနေတာ့ ပထမ ႏွာေစးေနဦး မယ္ စဥ္းစားတယ္။ ဒါေပတဲ့ အမွားေတြက မျမင္ခ်င္မွ ေတြ႔လ်က္ သား ဆိုတာလို ျဖစ္ေနေတာ့ ကလိ ခ်င္စိတ္က ရြစိရြစိ ျဖစ္လာသဗ်ာ။
ပိုၿပီး ဆုိးတာက စာဖတ္ဖို႔တုိ႔၊ စာအုပ္ အေၾကာင္းတုိ႔ ေရးတဲ့ ေဆာင္းပါး ေတြမွာ ကတိမ္းကပါး အမွတ္ မွားလို႔ ပမာဒေလခ အခ်က္ ကေလးေတြေတြ႔ေနရတာ က တယ္ၿပီး မသင့္ေတာ္လွဘူး။ ဆြမ္းဆန္ထဲ ႂကြက္ေခ်းေရာ ဆုိသဟာလို အေၾကာင္းအရာ ဦးတည္ခ်က္က ေကာင္းပါလ်က္ ကယ္နဲ႔ အႏွာလို တစ္လံုး တစ္ပါဒ အလြဲ ပါတာက ႐ုပ္ဆိုးလွလို႔ ေနာင္မွ ဆင္ျခင္ စရာျဖစ္ေစေၾကာင္း ေစတနာေကာင္းနဲ႔ ေရးတယ္လို႔ သာ မွတ္ၾကပါခင္ဗ်။
ဘစီတုိ႔ကကိုယ္ဖတ္တဲ့စာမွာ စင္းလံုးေခ်ာ ေစခ်င္တာပဲ။ ကိုယ္ေတြ ပင္တုိင္ေရးေနတဲ့ သတင္းစာမွာ အမွားကင္းေစခ်င္တာပဲ။ အမ်ားသူငါေလွာင္ေျပာင္စရာ မျဖစ္ေစခ်င္ ဘူး။ ကိုယ္နဲ႔ စာေရးေဖာ္ေတြကို ထိရင္ မခ်ိေအာင္ နာခ်င္တယ္။ အခု ၿဗိတိသွ်ကိုကိုေမာင္တုိ႔ ၆၆ (ဃ) ၿငိသဟဲ့ ဆုိေတာ့လည္းၾကည့္။ ဘစီတုိ႔မွာ မခ်ိေအာင္ နာခဲ့ၾက။ နာလြန္လြန္းလို႔ က်ီးကန္းေတြရယ္လို႔ ဘြဲ႕ထူးေပးတာ ခံရၿပီးေရာလားခင္ဗ်။
ပူပူေႏြးေႏြး မေန႔က (ဇြန္လ၁၂ ) ရက္ထုတ္ ဆဲဗင္းေဒးသတင္း စာမွာ ေဆာင္းပါးရွင္ ေမာင္ရင္ ေကာင္း (ေဆး-၂) ေရးတဲ့ ‘လာ သူငယ္ခ်င္းေရ စာဖတ္ၾကပါစို႔ ေလ’ ေဆာင္းပါးဖတ္ရသဗ်။ ေဆာင္းပါးရွင္ရဲ႕ ေစတနာနဲ႔ ရည္ ရြယ္ရင္းက အျပစ္ေျပာစရာမရွိ ဘူး။ စာဖတ္ၾကဖို႔ ႏိႈးေဆာ္တာပဲ ဗ်ာ။ ေကာင္းပါေလ့။ စာဖတ္မွ လူတစ္ဦးခ်င္းဘဝ တိုးတက္လာ မွာျဖစ္သလို လူတစ္ဦးခ်င္း အသိ ဉာဏ္ရွိလာတဲ့အခါ ႏုိင္ငံလည္း ပိုၿပီးေကာင္းလာမွာေပါ့။ ေဆာင္း ပါးရွင္က တစ္ခါက က်ဳပ္တို႔ေရႊ ျပည္ႀကီး တစ္နံတစ္လ်ားမွာ အ လြန္မွ အားေကာင္းခဲ့တဲ့ စာအုပ္ အငွားဆုိင္ေလးေတြ ေပ်ာက္ ကြယ္သြားတာကို ဝမ္းနည္းစကား ဆိုထားတယ္။ အခုဆို အႏွီ အငွား ဆုိင္ေလးမ်ားဟာ ကြယ္လု၊ ေပ်ာက္လုနီးေနၿပီေပါ့။ အသက္ ငင္ေနတာ ဖုတ္လိႈက္ေဟာဟဲ လိုက္ေနၿပီဆုိရမယ္။ က်န္ေကာင္းက်န္ရာဆုိရမယ့္ စာအုပ္အငွား ဆုိင္ေလးမ်ားဟာလည္း စီးပြား မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ စာငွားသူလည္း အလြန္မွာ နည္းေနၿပီေလ။
နည္းမွာေပါ့။ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ ေတြ သံုးေနၾကတာကိုးခင္ဗ်။ လူ ေတြ စာသိပ္မဖတ္ၾကေတာ့ဘူး။ ဒါကို ေဆာင္းပါးရွင္က မခ်ိတင္ ကဲနဲ႔ ေရးလိုက္တာ။ နည္းပညာ လည္း သံုးၾက၊ စာလည္းဖတ္ၾက ဒီလိုမ်ိဳးလုပ္ရမွာကလား။ ေဆာင္းပါးရွင္က သူ႐ို႕ငယ္ငယ္က စာ ဖတ္ပံုကိုလည္း ေရးျပတယ္။ သူ ဖတ္ခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြကိုလည္း ေရးျပတယ္။ ဘယ္လိုစာအုပ္ေတြ ဘယ္လိုေကာင္းတယ္ဆုိတာကို လည္း ခပ္ပါးပါး ၾကားညႇပ္ေဖာ္ျပ သြားတယ္။ စာအုပ္စာေပေက်းဇူး နဲ႔ လူလိမၼာပညာရွိျဖစ္သြားတဲ့ ေရႊ ျပည္ႀကီးရဲ႕ ဂုဏ္ေျပာင္တဲ့ ရာ ဇဝင္ထဲက ဝန္ဇင္းဘုိုးရာဇာ ဘြဲ႕ အမည္သညာ ေနာင္အခါ ရသြား တဲ့ စာတုိငညိဳကိုလည္း ကိုးကား တယ္။ ကမၻာ့လူထင္ရွားေတြထဲက ဆုိရင္ အေမရိကန္သမၼတ ေအ ဗရာဟင္လင္ကြန္းတုိ႔၊ စာေရး ဆရာ ဂ်က္လန္ဒန္တုိ႔ကို စံနမူနာ ထုတ္ျပတယ္။
အားလံုးေကာင္းပါတယ္ခင္ ဗ်ာ။ တကယ္ေျပာတာပါ။ ေျပာ စရာက ဂ်က္လန္ဒန္ကို ၫႊန္းတဲ့ ေနရာမယ္ ကြင္းစကြင္းပိတ္နဲ႔ ေဖာ္ ျပထားတဲ့ ဂ်က္လန္ဒန္ (ဆရာျမသန္းတင့္ ဘာသာျပန္ အ႐ိုင္း ေခၚသံဝတၳဳ မူလစာေရးဆရာ)ဆုိ တဲ့အသံုးမွာ ေဆာင္းပါးရွင္ ဆရာ ေမာင္ရင္ေကာင္း (ေဆး-၂) က ပမာဒေလခ အမွတ္္မွားသြားပံုရ သဗ်။ ျမန္မာစာအုပ္ေလာကမွာ ဂ်က္လန္ဒန္ရဲ႕ မူရင္းဝတၳဳအမည္ The Call Of The Wild ကို ‘အ႐ိုင္း ေခၚသံ’ဆိုၿပီး ဘာသာျပန္ခဲ့သူက ဆရာဂုဏ္ဝင္းပါခင္ဗ်။ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္မွာ ႐ႈမဝက ပထမအႀကိမ္၊ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္မွာ သန္းစာေပက ဒုတိယအႀကိမ္နဲ႔ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္မွာ ရာျပည့္စာအုပ္တိုက္ကေန တတိ ယအႀကိမ္ စုစုေပါင္း သုံုးႀကိမ္တိ တိ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ စာအုပ္ျဖစ္ ပါတယ္ခင္ဗ်။ မူရင္း ဝတၳဳက လည္း ဂ်က္လန္ဒန္ရဲ႕ နာမည္ႀကီး လက္ရာပါ။ (ဂုဏ္ဝင္းအျပင္ တျခားဘယ္သူေတြ ဘာသာျပန္ ေသးလဲေတာ့ မသိပါ)
အႏွီဝတၳဳကို ဆရာျမသန္း တင့္ ဘာသာမျပန္ခဲ့ပါဘူးခင္ဗ်ာ။ အခုလို ေျပာတဲ့အတြက္ ဘစီကို စိတ္မၿငိဳျငင္ေလာက္ဘူးလုိ႔ ထင္ ပါတယ္။ ဆရာ ေမာင္ရင္ေကာင္း ရဲ႕ ေဆာင္းပါးကို ဖတ္ၿပီးသကာ လ စာဖတ္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာတဲ့ လူငယ္ေလးမ်ား စာအုပ္ဆုိင္သြား တဲ့အခါ ဆရာျမသန္းတင့္ ဘာ သာျပန္တဲ့ အ႐ိုင္းေခၚသံစာအုပ္ရွိ လားေမးရင္ အခက္ေတြ႕မွာ စိုးရ ပါလို႔ ၾကားဝင္ကာ ငထြားခါးနာခံ ၿပီး နတ္လမ္းၫႊန္လုပ္ရျခင္းပါခင္ ဗ်။
ေျပာလက္စ မဆံုးေသးခင္ ဇြန္လ ၁ ရက္ေန႔ထုတ္ ဆဲဗင္းေဒး သတင္းစာမွာပဲ ပါခဲ့တဲ့ ေဆာင္း ပါးရွင္ ေမာင္ဥယ်ာဥ္ရဲ႕ ‘ဘာသာ ျပန္စာေပ ေျဖာင့္တန္းပါေစ’ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးမွာပါတဲ့ အခ်က္အ လက္တခ်ိဳ႕ လြဲေနတာကိုလည္း တစ္ပါတည္း ျဖည့္စြက္ခဲ့ေပးပါရ ေစခင္ဗ်။ ေမာင္ဥယ်ာဥ္ဆုိသူက ေတာ့ မႏၲေလးေရႊၿမိဳ႕ေတာ္မွာ အ ေျခစိုက္တဲ့ စာေရးသူတစ္ဦးျဖစ္ ၿပီး ဘစီရဲ႕ ေျပာမနာဆိုမနာ မိတ္ ရင္းေဆြခ်ာႀကီးလည္းျဖစ္ေတာ့ သူမ်ားေတြလို အားနာစရာမရွိဘူး ေပါ့ေလ။ သို႔ကလို က်ဳပ္ခ်စ္ေဆြ ႀကီးလည္း မသိဖူး၊ မေလ့လာဖူး တာမဟုတ္ဘဲနဲ႔ စာကို တက္သုတ္ ႐ိုက္ေရးတဲ့အတြက္ အခ်က္လက္ တခ်ိဳ႕ လြဲေနတာေတြပါလာသဗ်ာ။
အႏွီ ‘ဘာသာျပန္စာေပ ေျဖာင့္တန္းပါေစ’ေဆာင္းပါးမွာ စာေရးသူ ေမာင္ဥယ်ာဥ္က ဘာ သာျပန္စာေပေတြရဲ႕ လာခဲ့ရာ အစကို ျပန္လည္ေျခရာေကာက္ ရင္းနဲ႔ နဂါးနီစာအုပ္ေတြကိုလည္း ဖ်တ္ခနဲ ေရးျပသြားတယ္ခင္ဗ်။ သို႔ကလို ေရးျပသြားတဲ့အထဲက တစ္ေနရာအေရာက္မွာ ဘစီကို မ်က္ေမွာင္ကုပ္ေစတာကေတာ့ သခင္စိုးရဲ႕ ‘လူမြဲတုိ႔ရဲ႕ ထြက္ရပ္ လမ္း’တဲ့။ အမွန္ေတာ့ အဲဒီစာ အုပ္က ေမာင္ႏု (သခင္ႏု၊ ေနာင္ မွာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏု)ရဲ႕ စာအုပ္ မဟုတ္ဘူးလား။ လူမြဲတုိ႔၏ ထြက္ ရပ္လမ္း (လူမြဲတုိ႔ရဲ႕ ထြက္ရပ္ လမ္းမဟုတ္) ခင္ဗ်။ မူရင္းက A Shot History Of The Russian Revolution ဆုိတဲ့စာအုပ္ကို ဆီ ေလ်ာ္သလို ဘာသာျပန္ထားတာ တဲ့ခင္ဗ်။ ပထမတြဲနဲ႔ ဒုတိယတြဲ ႏွစ္တြဲခြဲၿပီး ၁၉၃၈ ခုႏွစ္မွာ နဂါးနီ က ထုတ္ေဝခဲ့တာပါခင္ဗ်။
ေဆာင္းပါးရွင္ ေမာင္ဥယ်ာဥ္ က ဘာသာျပန္စာေပေတြနဲ႔ပတ္ သက္ၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံ ဘာသာျပန္ စာေပအသင္း (ေနာင္မွာ စာေပ ဗိမာန္)ရဲ႕ အားထုတ္မႈကိုလည္း တခုတ္တရ ထည့္သြင္းၿပီးေရးခဲ့ပါ တယ္။ အႏွီ ဘာသာျပန္စာေပအ သင္းရဲ႕ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းမႈေတြ ကလည္း နည္းနည္းေနာေနာမွတ္ လုိ႔။ ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္းဆုိတာမ်ိဳး ႀကီးကို ထုပ္ထုပ္ပိုက္ပိုက္ ထုတ္ ေဝႏုိင္ခဲ့တာတစ္ခုနဲ႔တင္ သူ႔ေက်း ဇူးတရားက ႀကီးလွၿပီကိုး။ သုိ႔က လို အစဥ္အလာ ထြန္းေျပာင္တဲ့ ဘာသာျပန္စာေပအသင္းႀကီးက ထုတ္ေဝတဲ့ စာအုပ္ေတြေျပာဖို႔ဆုိ တာ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္တည္းမွာ ေရးဖို႔မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔ ေမာင္ဥယ်ာဥ္က ဥပမာတစ္ခုပဲ အခုလို ထုတ္ေဖာ္ေရးသားသဗ်ာ။ ‘... အခုထိတိုင္ လက္စြဲအသံုးျပဳ ေနရတဲ့ ျမန္မာအဘိဓာန္က ဘာ သာျပန္စာေပအသင္းႀကီးရဲ႕ အား ထုတ္မႈထဲက တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္’ တဲ့။
ဟုတ္ပါ႐ိုးလား ဘစီရဲ႕ ခ်စ္ ေဆြႀကီးရဲ႕။ ျမန္မာႏုိင္ငံ ဘာသာ ျပန္စာေပအသင္းႀကီးက ျမန္မာ အဘိဓာန္ျပဳစုခဲ့တာ က်ဳပ္ျဖင့္ မသိလိုက္ရပါလားဆုိၿပီး အေငါ့တူး လိုက္ခ်င္တာကလား။ ႏုိ႔ေပတဲ့ သိတယ္ဟုတ္။ အဲဒီ ေမာင္ဥယ်ာဥ္ဆုိတာ က်ဳပ္မႏၲေလးေရာက္ရင္ ဆုိင္ ကယ္တစ္စီးနဲ႔ သြားခ်င္တဲ့ေနရာ လိုက္ပို႔တဲ့သူဆုိေတာ့ ေျပာလည္း ေျပာခ်င္တယ္၊ မေျပာလည္းမေျပာရဲဘူး ျဖစ္ေနတာေပါ့။ သူ႔ ကို မွားတယ္ေျပာလုိ႔ ဘယ္ျဖစ္ မလဲ။ သူက က်ဳပ္ ဆရာႀကီးပဲ ဟာ။ ဆုိေတာ့ကာ ‘ပညာရွိသတိ ျဖစ္ခဲ’လုိ႔ေျပာမွ ေတာ္မယ္။
တကယ္ေတာ့ ျမန္မာစာ အဘိဓာန္ (အက်ဥ္း)ကို ပံုႏွိပ္တဲ့ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဘာ သာျပန္စာေပအသင္းဆုိတာကို စာေပဗိမာန္လုိ႔ ေျပာင္းၿပီးပါ ပေကာ။ အႏွီ ျမန္မာအဘိဓာန္ (အက်ဥ္း)ကို အဲဒီအခ်ိန္ ျပည္ ေထာင္စုဆုိရွယ္လစ္သမၼတ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၊ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာန၊ျမန္မာစာအဖြဲ႕က ထုတ္ေဝတာျဖစ္ၿပီး ႐ိုက္ႏွိပ္တာက ျပည္လမ္းက စာေပဗိမာန္ပံုႏွိပ္တုိက္မွာတဲ့ ခင္ဗ်။ စုစုေပါင္း ငါးတြဲရွိ ပါသဗ်ာ။ ‘က’မွ ‘စ’အထိ တစ္တြဲ၊ ‘ဆ’မွ ‘န’အထိ တစ္တြဲ၊ ‘ပ’မွ ‘ယ’အထိ တစ္တြဲ၊ ‘ရ’မွ ‘ဠ’အထိ တစ္တြဲနဲ႔ ‘အ’ အကၡရာက တစ္တြဲ စုစု ေပါင္း ငါးတြဲေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ၁၉၇၈ စက္တင္ဘာကေန ၁၉၈၀ ဇူလုိင္လအတြင္း အႏွီငါးတြဲကို ထုတ္ေဝ ခဲ့တာပါခင္ဗ်ာ။
ဘစီ အခုလို ေရးတာကို ဆဲ ဗင္းေဒးက အယ္ဒီတာမင္းမ်ားနဲ႔ ေရးေဖာ္ျဖစ္တဲ့ စာေရးသူေတြက ေမတၱာေရွ႕ထား နားလည္ေပးၾက မယ္လုိ႔ ယံုၾကည္တယ္ဗ်ာ။ အခု ေခတ္မွာ အမွားေတြ ေရးၾက၊ ေျပာၾကတာ အေတာ္မ်ားေနတယ္ခင္ ဗ်ာ။ ဒါကလည္း အခုေခတ္ ေဖ့စ္ ဘြတ္ခ္လို လူမႈကြန္ရက္ေတြေပၚ မွာ အလြယ္ေရး၊ အျမန္ေရး အ လႈပ္ေရးၾကရာက အက်င့္ပါသြား တာမ်ားလားလည္း မသိပါဘူး။ ဆဲဗင္းေဒးသတင္းစာမွာ ပံုမွန္ေဖာ္ျပေနက်ျဖစ္တဲ့ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ က ‘အမွားေတြၾကား အမွန္ရွာ’ဆုိ တဲ့က႑ကို ဖတ္ၾကည့္ရင္ ဘယ္ ေလာက္ႀကီးတဲ့ အမွားေတြလည္း ဆုိတာ သိသာပါသဗ်ာ။
ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္က အမွားေတြ က ရွိပါေစ။ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္မွာ အ လြယ္အျမန္ေရးၾကတာလည္း ရွိ ပါေစ။ ႏို႔ေပတဲ့ အျဖဴေပၚ အမည္း တင္တဲ့ စာနယ္ဇင္းစာမ်က္ႏွာမွာ ပံုႏွိပ္တဲ့စာေတြကိုေတာ့ တတ္ႏိုင္ စြမ္းသမွ် မွန္ေစ့ခ်င္တယ္ခင္ဗ်၊ တိက်ေစခ်င္တယ္ခင္ဗ်။ သတင္း စာဆုိေတာ့ ပိုဆိုးတယ္ခင္ဗ်။ အမ်ားသူငါ လက္တစ္ကမ္းမွာ ေကာက္ကာငင္ကာ ဖတ္ေလ့ရွိ ၾကတဲ့ စာေတြကိုး။ စာဖတ္သူမ်ား အမွတ္မွားသြားၾကရင္ သိသူေတြ အဖို႔ ဟားစရာျဖစ္တာက ေတာ္ ေသးတယ္။ မသိသူေတြအဖို႔ အ မွားကို အမွန္ထင္ကုန္ရင္ အခက္ ဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့ သတင္းစာကို လည္း အယံုအၾကည္နည္းမယ္။ သဟာေၾကာင့္ က်ဳပ္က အမွန္ကို ႀကိဳးစားေရးၾကဖို႔၊ ေရးၿပီးရင္ လည္း စိစစ္ၾကဖို႔ ဆႏၵျပဳတာပါ။ အသာစီးရလို႔ ဆရာႀကီးဝင္လုပ္ တာ မဟုတ္ေၾကာင္းပါ ခင္ဗ်ာ။
(ေဖာ္ျပပါ သေရာ္စာသည္ စာေရးသူ၏ အာေဘာ္သာျဖစ္ပါသည္)
From : 7 Day daily news By: ဘစီ
Originally published at - http://www.7daydaily.com/story/98765
