
အခ်ိန္အခါႏွင့္ အညီ ကထိန္ ရာသီ ေရာက္ေလတိုင္း ကထိန္ပြဲ မ်ားသို႔ အေရာက္ သြား ခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း မိတ္ေဆြ
မ်ားႏွင့္ စားေသာက္ ရယ္ေမာ စကားေျပာ၍သာ ျပန္ခဲ့တာမ်ားပါသည္။ အခ်ိန္မရ၍ ဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္ ကထိန္ တရားကို ေကာင္းစြာ မနာယူခဲ့သျဖင့္ ကထိန္အေၾကာင္းကို ေကာင္းစြာ မသိခဲ့။
ထို႔ေၾကာင့္ ကထိန္အေၾကာင္း တေစ့ တေစာင္း သိလို၍ နီးစပ္ရာ ဆရာေတာ္အား ေမးျမန္း ေလွ်ာက္ထားရာ -
☺ေမး။ ။ အရွင္ဘုရား .. ကထိန္ဆိုတာ ဘာလဲ ဘုရာ့၊ တန္ေဆာင္မုန္း လမွာ ေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲ ကခုန္ပြဲေတြ က်င္းပတဲ့ အခါ ဆီမီး
ထိန္ထိန္ ထြန္းတာကို ကထိန္လို႔ ေခၚတာလား။
☺ေျဖ။ ။ ေအး .. ေကာင္းသကြာ၊ ဒကာေလး ေမးလိုက္ ေတာ့မွပဲ ကထိန္ ရဲ့ အဓိပၸာယ္ ပ်က္စီး ေတာ့ တယ္။ ကထိန္ ဆိုတဲ့ အ
ဓိပၸာယ္က ဒီလို ဒကာေလးရ ကထိန္ခင္းၿပီးတဲ့ အခါ ကထိန္ခင္းတဲ့ ေက်ာင္းက ပထမဝါသီတင္းသံုးၾကတဲ့ ရဟန္းေတြအား
လံုး ကထိန္ရဲ့ အက်ိဳးငါးမ်ိဳး ရၾကတယ္။ အဲဒီ အက်ိဳး ငါးမ်ိဳး ရရွိမႈကို ခိုင္ၿမဲေစတာကို ကထိန္လို႔ ေခၚတယ္။
☺ေမး။ ။ ကထိန္ ခင္းတယ္ ဆိုတာကေကာ ဘာလဲဘုရာ့။ သကၤန္းေတြ ေစာင္ေတြ တိုင္ကပ္နာရီေတြ တျခား အသံုးအေဆာင္
ပစၥည္းေတြကို ပေဒသာပင္ သီးၿပီး ခင္းက်င္းျပသ ထားတာကို ကထိန္ ခင္းတယ္လို႔ ေခၚတာလား။
☺ေျဖ။ ။ ကထိန္ခင္းတယ္ ဆိုတာ သံဃာေတြ လုပ္ရတဲ့ အလုပ္ ဒကာေလးရ။
ကထိန္အက်ိဳး ငါးမ်ိဳးကို ေက်ာင္းတိုက္အတြင္းမွာ ျဖန္႔ခင္းထားသလို ျပန္႔ႏွံ႔ေအာင္ လုပ္တာကို တနည္းအားျဖင့္ ဝိနည္းစည္း
ကမ္းအရ စီစဥ္တာကို ကထိန္ခင္း တယ္လို႔ ေခၚတယ္။ ဒကာ ဒကာမ ေတြက ကထိန္ ခင္းလို႔ မရဘူး ဒကာေလးရ ။ ကထိန္
သကၤန္းနဲ႔ ကထိန္ပြဲ ျဖစ္ေအာင္ လႉဒါန္း ေထာက္ပံ့ တာကိုပဲ လုပ္ႏိုင္ တယ္။ အဲဒီလို သကၤန္း စတဲ့ လႉဖြယ္ ပစၥည္း ေတြ လႉၿပီး ကထိန္ပြဲ ျဖစ္ေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ေပး တာကုိပဲ ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္မတို႔ ဘယ္ေက်ာင္းမွာ ဒီႏွစ္ ကထိန္ခင္းတယ္လို႔ ေျပာတတ္
ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒကာ ဒကာမေတြက ကထိန္ခင္းလို႔ မရဘူး။ သံဃာေတာ္ ေတြကပဲ ကထိန္ခင္းလို႔ ရတယ္။
သံဃာေတာ္ ေတြ ကထိန္ ခင္းႏိုင္ ေအာင္လို႔ ဒကာ ဒကာမေတြက သကၤန္းလႉဒါန္း ရတာမို႔ ဒကာ ဒကာမေတြ ကထိန္ခင္း
တယ္လို႔လဲ ပရိယာယ္ အေနနဲ႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ “ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္မတို႔ ဘယ္ေက်ာင္းမွာ ဒီႏွစ္ ကထိန္ခင္းတယ္”
လို႔ ေျပာတဲ့ စကားဟာ တနည္းအားျဖင့္ သင့္ေလ်ာ္တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
☺ေမး။ ။ အရွင္ဘုရား ညပ္မႀကီး ညပ္မႀကီးဆိုတာကေကာ ဘာလဲဘုရာ့။ ပေဒသာပင္မွာ ကပ္,ၫႇပ္ထားတဲ့ အဖိုးတန္ဆံုးအ
ရာကို ညပ္မႀကီးလို႔ ေခၚတာလား။
☺ေျဖ။ ။ ညပ္မႀကီးဆိုတာ ဒကာေလးေျပာသလို မဟုတ္ဘူး။ အသံထြက္တူေပမယ့္ သတ္ပံု စာလံုးေပါင္း မတူ၊ အဓိပၸာယ္မ
တူတဲ့ စကားလံုး ေဝါဟာရတမ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္ ဒကာေလးရ။ ကထိန္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စကားလံုးက “ဉတ္”ျဖစ္တယ္။ “ဉတၱိ”
ဆိုတဲ့ ပါဠိစကားက ဆင္းသက္လာတယ္။ “ဉတၱိဒုတိယကမၼဝါစာ” ႐ြတ္ဖတ္ၿပီး ကထိန္ခင္းထိုက္တဲ့ ရဟန္းကို ကထိန္သ
ကၤန္းေပးရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ ကထိန္ သကၤန္းကို “ဉတ္သကၤန္း”လို႔ ေခၚရတယ္။ ဉတ္သကၤန္း ဟာ ရဟန္းေတြ အသံုး
ႁပဳေနၾက ခါးဝတ္ သကၤန္း၊ အေပၚ႐ုံ သကၤန္း၊ ျခံဳသကၤန္း (ႏွစ္ထပ္ သကၤန္းႀကီး) ဆိုတဲ့ သကၤန္း သံုးထည္ ထဲက တစ္ထည္
ထည္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။
☺ေမး။ ။ အရွင္ဘုရား ေျပာရင္း ေျပာရင္းနဲ႔ ႐ႈပ္သြားျပန္ၿပီ။ “ဉတၱိဒုတိယကမၼဝါစာ” ႐ြတ္ဖတ္ၿပီး သကၤန္းေပးရတယ္ဆိုတာ
မွာ ဉတ္ဆိုတာက ဘာလဲဘုရာ့။ ေနာက္ၿပီး ကမၼဝါစာဆိုတာႀကီးကေကာ။
☺ေျဖ။ ။ ဉတ္ဆိုတာက ‘သံဃာေတာ္ဟာ ယခု သံဃာ့ကိစၥကို ျပဳၾကပါမယ္’လို႔ သံဃာေတာ္ေတြကို သိေစဖို႔ ေျပာၾကားတာပဲ။ ကမၼဝါစာဆိုတာကေတာ့ ‘သံဃာက ဒီကိစၥကို ဒီလိုျပဳလုပ္ပါတယ္၊ သေဘာတူၾကပါသလား၊ သေဘာမတူရင္ ေျပာၾကပါ၊
သေဘာတူရင္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနေတာ္မူပါ’လို႔ အဆိုျပဳ တင္ျပတဲ့စကားရပ္ပဲ။ နားလည္ေအာင္ ေျပာရရင္ေတာ့ သံဃာနဲ႔ပတ္သက္
တဲ့ ကိစၥတခုခုကို ျပဳတဲ့အခါ သေဘာတူ,မတူ ေမးျမန္းၿပီး သံဃာရဲ့ အတည္ျပဳခ်က္ရဖို႔ ေမးျမန္းေျပာဆိုတဲ့ စကားကို ကမၼဝါ
စာလို႔ ေခၚတယ္။
☺ေမး။ ။ ဘာေၾကာင့္ ကထိန္ခင္းရတာလဲဘုရာ့။
☺ေျဖ။ ။ ရဟန္းေတာ္ေတြ လိုက္နာဖို႔ ဘုရားရွင္ခ်မွတ္ထားတဲ့ စည္းကမ္းခ်က္ (ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္) အခ်ိဳ႕ကို အခ်ိန္ကာလ အ
တိုင္းအတာတခုအတြင္း မလိုက္နာဘဲ ကင္းလြတ္ခြင့္ရေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ကထိန္ခင္းရတာပဲ ဒကာေလးရ။
☺ေမး။ ။ ဘယ္လို စည္းကမ္းခ်က္ေတြက ကင္းလြတ္ခြင့္ရတာလဲ ဘုရာ့။
☺ေျဖ။ ။ ရဟန္းတပါးဟာ အိမ္တအိမ္က ဆြမ္းစားပင့္ထားၿပီး ျဖစ္ပါလ်က္နဲ႔ အဲဒီအိမ္မွာ ဆြမ္းမစားမီျဖစ္ေစ၊ ဆြမ္းစားၿပီးမွ ျဖစ္
ေစ တျခား အိမ္ကို ကိစၥ တခု ခုေၾကာင့္ သြားခ်င္ရင္ ရဟန္း တပါး ပါးကို ေျပာၿပီးမွ သြားရတယ္။ မေျပာဘဲ သြားရင္ အာပတ္
သင့္ေစလို႔ ဘုရားရွင္က စည္းကမ္း ခ်မွတ္ထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ မက်န္းမာတဲ့ အခါ သကၤန္းလႉတဲ့အခါ သကၤန္းခ်ဳပ္တဲ့အခါ
မ်ိဳးေတြမွာေတာ့ ဘယ္သူ႔မွ မေျပာဘဲ သြားႏိုင္တယ္။ ကထိန္ ခင္းထားတဲ့ ရဟန္းကေတာ့ ကထိန္ ခင္းၿပီးတဲ့ အခ်ိန္က စၿပီး
တေပါင္း လျပည့္ေန႔ အထိ အဲဒီ စည္းကမ္းကို မလိုက္နာဘဲ ေနႏိုင္ တယ္။ ၿမိဳ႕ထဲ႐ြာထဲ သြားတဲ့ အခါ မွာလဲ ဘယ္သူ႔ ကိုမွ
မေျပာဘဲ သြားႏိုင္တယ္။
ရဟန္းေတာ္ေတြမွာ ခါးဝတ္(သင္းပိုင္) အေပၚ႐ုံ(ဧကသီ) ျခံဳထည္(သကၤန္းႀကီး)ဆိုတဲ့ သကၤန္းသံုးထည္ကို ဝတ္႐ုံ သံုးေဆာင္
ပံု ႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္ ဒကာေလးရ ဒီသကၤန္းသံုးထည္ကို သာမန္အဝတ္သကၤန္းအေနနဲ႔ သေဘာထားၿပီးေတာ့ ဝတ္႐ုံသံုးေဆာင္
တာနဲ႔ အဲဒီသကၤန္းသံုးထည္ကိုပဲ သူ႔အမ်ိဳးအစားအလိုက္ စိတ္ထဲမွာ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ သတ္မွတ္ထားၿပီးေတာ့ ႐ို႐ိုေသေသ ဝတ္႐ုံသံုး
ေဆာင္တာ ျဖစ္တယ္။
တကယ္လို႔ ရဟန္းတပါးဟာ သကၤန္းသံုးထည္ကို သူ႔အမ်ိဳး အစား အလိုက္ စိတ္ထဲမွာ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ သတ္မွတ္ ထားၿပီးေတာ့ ႐ို႐ို
ေသေသ ဝတ္႐ုံသံုးေဆာင္ရင္ အဲဒီသကၤန္းသံုးထည္စလံုးနဲ႔ အ႐ုဏ္တက္ခ်ိန္အထိ အတူ ရွိေနရမယ္။ ဝတ္ရင္လဲ ဝတ္ထား၊ ဝတ္မထားရင္လဲ သူ႔ရဲ႕ႏွစ္ေတာင့္ထြာ အကြာအေဝး အတြင္းမွာ ရွိေနေစရတယ္။ အဲဒီလုိ မဟုတ္ဘူး ဆိုရင္ အျပစ္ ရွိတယ္။
ကထိန္ခင္းတဲ့ ရဟန္းေတာ္မွာေတာ့ ဒီစည္းကမ္းခ်က္ကို တေပါင္းလျပည့္ေန႔အထိ မလိုက္နာဘဲ ေနလို႔ရတယ္။ ဥပမာ-ခရီး
သြားရင္ သကၤန္းတထည္ထည္ကို ယူသြားစရာ မလိုေတာ့လို႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ခရီးသြားႏိုင္တယ္။
“အရွင္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္အိမ္ကို ထမင္းစားႂကြပါဘုရား၊ ထမင္းဘုဥ္းေပးႂကြပါဘုရား၊ မုန္႔စားႂကြပါဘုရား”လို႔ လူသံုးစကား
နဲ႔ (သာသနာသံုးစကားနဲ႔ မဟုတ္ဘဲ) ဆြမ္းစားပင့္ရင္ ေလးပါးထက္မ်ားတဲ့ ရဟန္းေတြဟာ အတူတူ တခ်ိန္ထဲ ႂကြသြားၿပီး အဲ
ဒီဆြမ္းကို မဘုဥ္းေပး ေကာင္း ဘူး။ အျပစ္ ျဖစ္ တယ္။ ေလးပါး ေအာက္ နည္းတဲ့ ရဟန္းေတြ ကေတာ့ အတူတူ တခ်ိန္ထဲ ႂကြ
သြားၿပီး အဲဒီဆြမ္းကို ဘုဥ္းေပးႏိုင္တယ္။ ကထိန္ခင္းတဲ့ ရဟန္းေတာ္မွာေတာ့ ဒီစည္းကမ္းခ်က္ကို တေပါင္းလျပည့္ေန႔ အထိ
မလိုက္နာဘဲ ေနလို႔ရတယ္။
မွတ္ထား ဒကာေလးရ .. ဘုန္းႀကီးေတြကို ဆြမ္းစားပင့္ရင္ ‘မုန္႔ဟင္းခါးစား ႂကြပါဘုရား၊ ေခါက္ဆြဲစား ႂကြပါဘုရား၊ ထမင္းစား
ႂကြပါဘုရား’လို႔ မပင့္ရဘူး။ ‘အရွင္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္အိမ္ကို ဆြမ္းဘုဥ္းေပးႂကြပါဘုရား၊ မုန္႔ဆြမ္း ဘုဥ္းေပးႂကြပါဘုရား’လို႔
သာသနာသံုးစကားနဲ႔ ဆြမ္းစားပင့္ရတယ္။
☺ေမး။ ။ အရွင္ဘုရား .. ဒီလိုဆို ႏိုင္ငံျခားသားေတြက ဆြမ္းစားပင့္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ဘုရာ့။ သူတို႔က ဆြမ္းဆိုတဲ့ စကားလံုး
ကို သံုးမွ မသံုးတတ္ပဲ။
☺ေျဖ။ ။ ေတာ္ေတာ္ ကပ္ကပ္သပ္သပ္ႏိုင္တဲ့ ဒကာေလးပဲ။ ဆြမ္းဆိုတဲ့ စကားလံုးကို မသံုးတတ္ရင္ breakfast နဲ႔ lunch ဆိုတဲ့
စကားလံုးကိုပဲ သံုးၿပီး ဆြမ္းစားပင့္ေပါ့ ဒကာေလးရ။ Pizza, Fried noodle, KFC စတဲ့ စကားလံုးေတြကို မသံုးနဲ႔ေပါ့။
☺ေမး။ ။ ကပ္သပ္တယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးဘုရား။ စဥ္းစားမိလို႔ ေမးတာပါ။ ေနာက္ေကာ ဘယ္လို စည္းကမ္းခ်က္ေတြက ကင္း
လြတ္ခြင့္ရေသးပါသလဲ။
☺ေျဖ။ ။ ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ သကၤန္းကိုးထည္ထဲက တထည္ထည္ရလာရင္ အဲဒီသကၤန္းကို (၁၀)ရက္မျပည့္မီ အဓိ႒ာန္တင္
ရင္လဲတင္၊ ဝိကပၸာျပဳရင္လဲျပဳ တခုခုလုပ္ၿပီး သိမ္းထားရတယ္။ မလုပ္ဘဲ သိမ္းထားရင္ အဲဒီသကၤန္းကို မသံုးေဆာင္ေကာင္း
ေတာ့ဘူး။ ရလာတဲ့ သကၤန္းကို ဆယ္ရက္ အတြင္းမွာ အဓိ႒ာန္ မတင္ ဝိကပၸနာမျပဳဘဲ သိမ္းထားမိတဲ့ အတြက္ အျပစ္ျဖစ္ၿပီး
အဲဒီ သကၤန္းကိုလဲ စြန္႔လႊတ္ လိုက္ရ ေတာ့တယ္။ ကထိန္ခင္းတဲ့ရဟန္းေတာ္မွာေတာ့ ဒီစည္းကမ္းခ်က္ကို တေပါင္းလျပည့္
ေန႔အထိ မလုိက္နာဘဲ ေနလို႔ရတယ္။
☺ေမး။ ။ အဓိ႒ာန္တင္တယ္၊ ဝိကပၸနာျပဳတယ္ဆိုတာက ဘယ္လိုလုပ္တာလဲ ဘုရာ့။
☺ေျဖ။ ။ အဓိ႒ာန္တင္တယ္ဆိုတာ သကၤန္းသံုးထည္ကို သူ႔အမ်ိုဳးအစားအလိုက္ စိတ္ထဲမွာ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ သတ္မွတ္ထားၿပီးေတာ့ ႐ို
႐ိုေသေသ ဝတ္႐ုံ သံုးေဆာင္ မယ္လို႔ စြဲၿမဲစြာ တည္ေဆာက္ တာပဲ။ ဝိကပၸနာ ျပဳတယ္ ဆိုတာ ကေတာ့ ရလာတဲ့ သကၤန္းကို
ကိုယ့္ ပစၥည္းဆိုတဲ့ အမွတ္သညာ ကင္းေအာင္ ျပဳလုပ္ၿပီး အျခား ရဟန္း တပါးပါးအား ေခတၱအပ္ႏွံ ထားတာပါပဲ။
☺ေမး။ ။ ေစာေစာက ေျပာတဲ့ အထဲမွာ သကၤန္း ကိုးထည္ဆိုတာ ပါတယ္။ အဲဒီ သကၤန္း ကိုးထည္ဆိုတာ ဘာပါလဲဘုရာ့။
☺ေျဖ။ ။ သကၤန္း ကိုးထည္ ဆိုတာ ခါးဝတ္သကၤန္း၊ အေပၚ႐ုံသကၤန္း၊ ႏွစ္ထပ္ သကၤန္းႀကီး၊ အိပ္ယာခင္း၊ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါ၊
သကၤန္း မခ်ဳပ္ရေသးတဲ့ အဝတ္အထည္ အတိုအစ၊ ထိုင္စရာ အခင္း၊ မိုးေရခံ ေရလဲသကၤန္းနဲ႔ အမာလႊမ္း သကၤန္းေတြ
ႁဖစ္တယ္။
☺ေမး။ ။ ကထိန္ခင္းတဲ့အတြက္ ေနာက္ထပ္ ဘယ္လို အက်ိဳးရႏိုင္ေသးသလဲ ဘုရာ့။
☺ေျဖ။ ။ ကထိန္ခင္းတဲ့ရဟန္းဟာ ေက်ာင္းတုိက္အတြင္းမွာ ကထိန္ခင္းတဲ့ လက စၿပီး တေပါင္းလျပည့္ေန႔အထိ ငါးလအတြင္း
ႁဖစ္ေပၚလာတဲ့ အမ်ားဆိုင္သကၤန္းစတဲ့ ပစၥည္းေတြကို ေဝစုအေနနဲ႔ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ ရတယ္။
ေမး။ ။ ဒီလိုဆို ကထိန္ပြဲမွာ လႉတဲ့ သကၤန္းေတြ ဘုန္းဘုန္းတို႔ အားလံုး ပိုင္ဆိုင္ တာေပါ့ေနာ္။ သကၤန္းလႉတဲ့ ဒကာ ဒကာမ၏
ေတြကလဲ အမ်ားႀကီး သကၤန္းကပ္တဲ့အခါ သကၤန္းမေလာက္လို႔ ကပ္ၿပီးသား သကၤန္းေတြကိုပဲ ထပ္ထပ္ၿပီးကပ္ေနရတယ္။ သကၤန္းေတြေတာင္ Recylce ျဖစ္ေနၿပီ။
☺ေျဖ။ ။ ဒကာေလးေျပာသလို သကၤန္းလႉတာ Recycle ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ ဟုတ္သလိုလိုပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီသကၤန္းေတြအ
တြက္ လႉတဲ့ အလႉေငြေတြနဲ႔ ေရ, မီး, ဓာတ္ေငြ႕, တယ္လီဖုန္းခ စတဲ့ ေက်ာင္းရဲ႕ကုန္က်စရိတ္ေတြကို အသံုးျပဳရတယ္။ ေရ,
မီး, ဓာတ္ေငြ႔ တယ္လီဖုန္းစတာေတြကို သံဃာေတာ္ေတြပဲ အသံုးျပဳၾကတာမို႔ ဒီအလႉေငြ ေတြကို သံဃာေတာ္ လႉတာနဲ႔ အ
တူတူပါပဲ ဒကာေလးရ။ ေနာက္ၿပီး ဝါဆိုသကၤန္းကပ္ပြဲ ကထိန္သကၤန္းကပ္လႉပြဲ ကဆုန္ေညာင္ေရသြန္းပြဲ (ဗုဒၶေန႔)၊ ႏွစ္သစ္
ကူး ဆုေဆာင္း ေမတၱာပို႔သပြဲ စတဲ့ ေက်ာင္းက ျပဳလုပ္တဲ့ပြဲေတြက အလႉခံရတဲ့ ေငြေတြနဲ႔ သာသနာျပဳ လုပ္ငန္းႀကီးေတြကို
လုပ္ေနတာ ေအဘီဘီေအ အသင္းအေနနဲ႔ နယူးေယာက္၊ နယူးဂ်ာစီျပည္နယ္မွာ ေက်ာင္းေတြ တည္ေထာင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး နယူး
ဂ်ာစီမွာ ေစတီေတာ္ႀကီး တစ္ဆူကိုလည္း တည္ထားႏိုင္ ခဲ့တယ္။ ရိပ္သာ အေဆာက္အဦႀကီးတေဆာင္ကို ေဆာက္လုပ္ဖို႔
လည္း စီစဥ္ေနၾကတယ္။ ဒီလုိ သာသနာျပဳ လုပ္ငန္းေတြကို အေကာင္ အထည္ ေဖာ္ႏိုင္တာဟာ ဒကာ ဒကာမေတြက ေစ
တနာ ထက္ထက္ သန္သန္နဲ႔ လႉၾကလုိ႔၊ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္ ေတြရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈကို ရယူၿပီး အမႈေဆာင္အဖြဲ႕, ေဝယ်ာ
ဝစၥအဖြဲ႕နဲ႔ အသင္းသူအသင္းသား အားလံုးတို႔က ၾကိဳးပမ္းၾကလို႔ေပါ့ ဒကာေလးရ။
မွန္လွပါ အရွင္ဘုရား၊ ၾကားရတာ ဝမ္းသာလွပါတယ္။ ကထိန္အေၾကာင္းလဲ အေတာ္အသင့္ နားလည္သြားပါၿပီ။
သာဓု .. သာဓု .. သာဓုပါ ဘုရား။
ႏြယ္သာကီ(ယူအက္စ္ေအ)
မူႀကိဳဆရာ မွ ေရးသားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
မူရင္းလင့္ = http://buddhismworld.ning.com/profiles/blog/show?id=6371237%3ABlogPost%3A442597&xgs=1&xg_source=msg_share_post